هذا الواح وصایا عبدالبهآء
عبدالبهاء عباس
امانت غصن ممتاز شوقی افندی علیه بهآء الله الأبهی
HEREIN FOLLOW THE TABLETS AND TESTAMENT OF ‘ABDU’L‑BAHÁ
هوالله
حمداً لمن صان هیکل امره بدرع المیثاق عن سهام الشّبهات
All-praise to Him Who, by the Shield of His Covenant, hath guarded the Temple of His Cause from the darts of doubtfulness,
و حمی شریعته السّمحآء و وقی محجّته البیضآء بجنود عهوده من هجوم عصبة ناقضة، و ثلّة هادمة للبنیان
Who by the Hosts of His Testament hath preserved the Sanctuary of His most Beneficent Law and protected His Straight and Luminous Path, staying thereby the onslaught of the company of Covenant-breakers, that have threatened to subvert His Divine Edifice;
و حرس الحصن الحصین و دینه المبین برجال لا تأخذهم لومة لائم و لا تلهیهم تجارة و لا عزّة و لا سلطة عن عهد الله و میثاقه الثّابت بآیات بیّنات من اثر القلم الأعلی فی لوح حفیظ.
Who hath watched over His Mighty Stronghold and All-Glorious Faith, through the aid of men whom the slander of the slanderer affect not, whom no earthly calling, glory and power can turn aside from the Covenant of God and His Testament, established firmly by His clear and manifest words, writ and revealed by His All-Glorious Pen and recorded in the Preserved Tablet.
و التّحیّة و الثّنآء و الصّلاة و البهآء علی اوّل غصن مبارک خَضِلٍ نَضِرٍ ریّانٍ من السّدرة المقدّسة الرّحمانیّة منشعب من کلتی الشّجرتین الرّبّانیّتین؛
Salutation and praise, blessing and glory rest upon that primal branch of the Divine and Sacred Lote-Tree, grown out, blest, tender, verdant and flourishing from the Twin Holy Trees;
و ابدع جوهرة فریدة عصمآء تتلألأ من خلال البحرین المتلاطمین و علی فروع دوحة القدس و افنان سدرة الحقّ الّذین ثبتوا علی المیثاق فی یوم الطّلاق؛
the most wondrous, unique and priceless pearl that doth gleam from out the Twin surging seas; upon the offshoots of the Tree of Holiness, the twigs of the Celestial Tree, they that in the Day of the Great Dividing have stood fast and firm in the Covenant;
و علی ایادی امر الله الّذین نشروا نفحات الله و نطقوا بحجج الله و بلّغوا دین الله و روّجوا شریعة الله و انقطعوا عن غیر الله و زهدوا فی الدّنیا و اجّجوا نیران محبّة الله بین الضّلوع و الأحشآء من عباد الله؛
upon the Hands (pillars) of the Cause of God that have diffused widely the Divine Fragrances, declared His Proofs, proclaimed His Faith, published abroad His Law, detached themselves from all things but Him, stood for righteousness in this world, and kindled the Fire of the Love of God in the very hearts and souls of His servants;
و علی الّذین آمنوا و اطمأنّوا و ثبتوا علی میثاق الله و اتّبعوا النّور الّذی یلوح و یضیء من فجر الهدی من بعدی
upon them that have believed, rested assured, stood steadfast in His Covenant and followed the Light that after my passing shineth from the Dayspring of Divine Guidance
الا و هو فرع مقدّس مبارک منشعب من الشّجرتین المبارکتین طوبی لمن استظلّ فی ظلّه الممدود علی العالمین
—for behold! he is the blest and sacred bough that hath branched out from the Twin Holy Trees. Well is it with him that seeketh the shelter of his shade that shadoweth all mankind.
ای احبّای الهی اعظم امور محافظهٴ دین الله است و صیانت شریعت الله و حمایت امر الله و خدمت کلمة الله در این سبیل هزاران نفس خون مطهّر را سبیل نمودند و جان عزیز را فدا کردند رقص‌کنان بقربانگاه شتافتند و علم دین الله افراشتند و بخون خویش آیات توحید نگاشتند.
O ye beloved of the Lord! The greatest of all things is the protection of the True Faith of God, the preservation of His Law, the safeguarding of His Cause and service unto His Word. Ten thousand souls have shed streams of their sacred blood in this path, their precious lives they offered in sacrifice unto Him, hastened wrapt in holy ecstasy unto the glorious field of martyrdom, upraised the Standard of God’s Faith and writ with their life-blood upon the Tablet of the world the verses of His Divine Unity.
سینهٴ مبارک حضرت اعلی روحی له الفدآء هدف هزار تیر بلا شد و قدوم مبارک جمال ابهی روحی لأحبّائه الفدآء از ضرب چوب در مازندران زخم و مجروح گردید. و گردن مقدّس و پای مبارک در زندان طهران اسیر کند و زنجیر گشت.
The sacred breast of His Holiness, the Exalted One (may my life be a sacrifice unto Him), was made a target to many a dart of woe, and in Mázindarán, the blessed feet of the Abhá Beauty (may my life be offered up for His loved ones) were so grievously scourged as to bleed and be sore wounded. His neck also was put into captive chains and His feet made fast in the stocks.
و مدّت پنجاه سال در هر ساعتی بلا و آفتی رسید و ابتلا و مصیبتی رخ داد. از جمله بعد از صدمات شدیده از وطن آواره و مبتلای آلام و محن شد. و در عراق نیّر آفاق معرض کسوف از اهل نفاق بود و عاقبت سرگون بمدینهٴ کبیره گشت و از آن شهر بارض سرّ نفی گردید و از خطّهٴ بلغار در نهایت مظلومیّت بسجن اعظم ارسال گشت.
In every hour, for a period of fifty years, a new trial and calamity befell Him and fresh afflictions and cares beset Him. One of them: after having suffered intense vicissitudes, He was made homeless and a wanderer and fell a victim to still new vexations and troubles. In ‘Iráq, the Day-Star of the world was so exposed to the wiles of the people of malice as to be eclipsed in splendor. Later on He was sent an exile to the Great City (Constantinople) and thence to the Land of Mystery (Adrianople), whence, grievously wronged, He was eventually transferred to the Most Great Prison (Akká).
آن مظلوم آفاق روحی لأحبّائه الفدآء چهار مرتبه از شهری بشهری سرگون گردید تا در این زندان بحبس مؤبّد استقرار یافت و در سجن قاتلان و سارقان و قطّاع طریق مسجون و مظلوم گردید. این یک بلا از بلایای واردهٴ بر جمال مبارک بود بلایای دیگر را بر این قیاس نمائید.
He Whom the world hath wronged (may my life be offered up for His loved ones) was four times banished from city to city, till at last, condemned to perpetual confinement, He was incarcerated in this prison, the prison of highway robbers, of brigands and of man-slayers. All this is but one of the trials that have afflicted the Blessed Beauty, the rest being even as grievous as this.
از جملهٔ از بلایای جمال قدم ظلم و عدوان و ستم و طغیان میرزا یحیی بود که آن مظلوم مسجون با وجود آنکه او را از صغر سنّ در آغوش عنایت پرورش داد و در هر دمی انواع نوازش مبذول فرمود و ذکرش را بلند کرد و از هر آفات محافظه نمود و عزیز دو جهان فرمود و با وجود وصایا و نصائح شدیدهٴ حضرت اعلی و تصریح بنصّ قاطع «ایّاک ایّاک ان تحتجب بالواحد الأوّل و ما نزّل فی البیان» و واحد اوّل نفس مبارک حضرت اعلی و هجده حروف حیّ هستند، باز میرزا یحیی انکار نمود و تکذیب کرد و القای شبهات نمود و از آیات بیّنات چشم پوشید و اغماض کرد.
And still another of His trials was the hostility, the flagrant injustice, the iniquity and rebellion of Mírzá Yaḥyá. Although that Wronged One, that Prisoner, had through His loving-kindness nurtured him in His own bosom ever since his early years, had showered at every moment His tender care upon him, exalted his name, shielded him from every misfortune, endeared him to them of this world and the next, and despite the firm exhortations and counsels of His Holiness, the Exalted One (the Báb) and His clear and conclusive warning;—“Beware, beware, lest the Nineteen Letters of the Living and that which hath been revealed in the Bayán veil thee!” yet notwithstanding this, Mírzá Yaḥyá denied Him, dealt falsely with Him, believed Him not, sowed the seeds of doubt, closed his eyes to His manifest verses and turned aside therefrom.
ای کاش باین اکتفا مینمود ! بلکه دم اطهر را هدر کرد و فریاد واویلا بلند نمود و نسبت ظلم و ستم داد در ارض سرّ چه فساد و فتنه‌ئی برپا کرد. تا آنکه سبب شد که نیّر اشراق باین سجن اعظم سرگون شد ! و در مغرب این زندان مظلوماً افول فرمود.
Would that he had been content therewith! Nay, he even attempted to shed the sacred blood (of Bahá’u’lláh) and then raised a great clamor and tumult around him, attributing unto Bahá’u’lláh malevolence and cruelty towards himself. What sedition he stirred up and what a storm of mischief he raised whilst in the Land of Mystery (Adrianople)! At last, he wrought that which caused the Day-Star of the world to be sent an exile to this, the Most Great Prison, and sorely wronged, and in the West of this Great Prison He did set.
ای ثابتان بر پیمان ! مرکز نقض و قطب شقاق، میرزا محمّد علی چون منحرف از ظلّ امر شد و نقض میثاق نمود و تحریف آیات کتاب کرد و خلل عظیم در دین الله انداخت و تشتیت حزب الله نمود. و ببغضاء عظیم قیام بر اذیّت عبدالبهآء کرد و ببغضاء عظیم قیام بر اذیّت عبدالبهآء کرد و بعداوت بینهایت بر این عبد آستان مقدّس هجوم کرد.
O ye that stand fast and firm in the Covenant! The Center of Sedition, the Prime Mover of mischief, Mírzá Muḥammad ‘Alí, hath passed out from under the shadow of the Cause, hath broken the Covenant, hath falsified the Holy Text, hath inflicted a grievous loss upon the true Faith of God, hath scattered His people, hath with bitter rancor endeavored to hurt ‘Abdu’l‑Bahá and hath assailed with the utmost enmity this servant of the Sacred Threshold.
تیری نماند که بر سینهٴ این مظلوم نینداخت زخمی نماند که روا نداشت زهری نماند که در کام این ناکام نریخت.
Every dart he seized and hurled to pierce the breast of this wronged servant, no wound did he neglect to grievously inflict upon me, no venom did he spare but he poisoned therewith the life of this hapless one.
قسم بجمال اقدس ابهی و نور مشرق از حضرت اعلی روحی لأرقّائهم الفدآء که از این ظلم اهل سرادق ملکوت ابهی گریستند و ملأ اعلی نوحه و ندبه نمایند و حوریّات فردوس بجزع و فزع آمدند و طلعات مقدّسه ناله و فغان کنند.
I swear by the most holy Abhá Beauty and by the Light shining from His Holiness, the Exalted One (may my soul be a sacrifice for Their lowly servants), that because of this iniquity the dwellers in the Pavilion of the Abhá Kingdom have bewailed, the Celestial Concourse is lamenting, the Immortal Maids of Heaven in the All-Highest Paradise have raised their plaintive cries and the angelic company sighed and uttered their moanings.
ظلم و اعتساف این بی‌انصاف بدرجه‌ئی رسید که تیشه بر ریشهٴ شجرهٴ مبارکه زد و ضربت شدیده بر هیکل امر الله وارد آورد،
So grievous the deeds of this iniquitous person became that he struck with his axe at the root of the Blessed Tree, dealt a heavy blow at the Temple of the Cause of God,
دوستان جمال مبارک را سرشک خونین از دیده جاری کرد و دشمنان حقّرا خوشنود و شادمان نمود بسا طالبان حقیقت را بنقض عهد از امر الله بیزار کرد،
deluged with tears of blood the eyes of the loved ones of the Blessed Beauty, cheered and encouraged the enemies of the One True God, by his repudiation of the Covenant turned many a seeker after Truth aside from the Cause of God,
و امّت مأیوس یحیی را امیدوار نمود خویشتن را منفور کرد و دشمنان اسم اعظم را جری و جسور نمود آیات محکماترا بگذاشت و القای شبهات کرد.
revived the blighted hopes of Yaḥyá’s following, made himself detested, caused the enemies of the Greatest Name to become audacious and arrogant, put aside the firm and conclusive verses and sowed the seeds of doubt.
و اگر تأییدات موعودهٴ جمال قدم پی در پی باین لاشیء نمیرسید بکلّی امر الله را محو و نابود مینمود و بنیان رحمانی را از اساس برمیانداخت.
Had not the promised aid of the Ancient Beauty been graciously vouchsafed at every moment to this one, unworthy though he be, he surely would have destroyed, nay exterminated the Cause of God and utterly subverted the Divine Edifice.
ولی الحمد للّه نصرت ملکوت ابهی رسید و جنود ملأ اعلی هجوم نمود و امر الله مرتفع گردید. و صیت حقّ جهانگیر شد کلمة الله مسموع آفاق گشت علم حقّ مرتفع شد و رایات تقدیس باوج اثیر رسید و آیات توحید ترتیل گردید.
But, praised be the Lord, the triumphant assistance of the Abhá Kingdom was received, the hosts of the Realm above hastened to bestow victory. The Cause of God was promoted far and wide, the call of the True One was noised abroad, ears in all regions were inclined to the Word of God, His standard was unfurled, the ensigns of Holiness gloriously waved aloft and the verses celebrating His Divine Unity were chanted.
حال محض حفظ و صیانت دین الله و وقایه و حمایت شریعت الله و مصونیّت امر الله بنصّ آیهٴ مبارکهٴ ثابتهٴ در حقّ او تشبّث باید نمود. زیرا انحرافی اعظم از این تصوّر نگردد.
Now, that the true Faith of God may be shielded and protected, His Law guarded and preserved and His Cause remain safe and secure, it is incumbent upon everyone to hold fast unto the Text of the clear and firmly established blessed verse, revealed about him. None other transgression greater than his can be ever imagined.
قوله تعالی و تقدّس: «ولکن احبّائی الجهلآء اتّخذوه شریکاً لنفسی و فسدوا فی البلاد و کانوا من المفسدین» (احبای جاهل او را شریک من قائل شده اند و سبب فساد در بلاد شده اند و از مفسدین شمرده می شوند). ملاحظه نما که چه قدر ناس جاهلند نفوسیکه تلقاء حضور بوده‌اند مع‌ذلک رفته‌اند و چنین سخنها اشتهار داده‌اند، الی ان قال جلّت صراحته (تا جایی که می فرماید، عظیم است صراحت بیان او): «اگر آنی از ظلّ امر منحرف شود معدوم صرف خواهد بود».
He (Bahá’u’lláh) sayeth, glorious and holy is His Word:—“My foolish loved ones have regarded him even as my partner, have kindled sedition in the land and they verily are of the mischief-makers.” Consider, how foolish are the people! They that have been in His (Bahá’u’lláh’s) Presence and beheld His Countenance, have nevertheless noised abroad such idle talk, until, exalted be His explicit words, He said:—“Should he for a moment pass out from under the shadow of the Cause, he surely shall be brought to naught.”
ملاحظه فرمائید ! چه قدر تأکید است که آنی انحراف تصریح فرموده، زیرا بمقدار رأس شعر اگر بیمین و یسار میل حاصل شود انحراف تحقّق یابد و میفرماید معدوم صرف خواهد شد.
Reflect! What stress He layeth upon one moment’s deviation: that is, were he to incline a hair’s breadth to the right or to the left, his deviation would be clearly established and his utter nothingness made manifest.
چنانکه حال ملاحظه مینمائید که غضب الهی چگونه احاطه نموده و یوماً فیوماً رو بانعدامست. فسوف ترونه و اعوانه سرّاً و جهاراً فی خسران مبین (بزودی او و یارانش را، ظاهرا و باطنا، در خسران مبین ملاحظه نمایید).
And now ye are witnessing how the wrath of God hath from all sides afflicted him and how day by day he is speeding towards destruction. Ere long will ye behold him and his associates, outwardly and inwardly, condemned to utter ruin.
چه انحرافی اعظم از نقض میثاق اللّهست ! چه انحرافی اعظم از تحریف آیات و اسقاط آیات و کلماتست، در اعلان میرزا بدیع‌الله دقّت نمائید !
What deviation can be greater than breaking the Covenant of God! What deviation can be greater than interpolating and falsifying the words and verses of the Sacred Text, even as testified and declared by Mírzá Badí‘u’lláh!
چه انحرافی اعظم از افترای بر مرکز پیمانست؟ چه انحرافی اکبر از نشر اراجیف در حقّ هیکل عهد است ! چه انحرافی اشدّ از فتوای بر قتل محور میثاقست، که مستدلّ بآیهٴ «من یدّعی قبل الألف» شده و حال آنکه خود حیا ننموده در ایّام مبارک ادّعا نموده و جمال مبارک ردّ ادّعای او فرمودند بعنوانی که از پیش گذشت، و الآن ادّعای او بخطّ و ختم او موجود.
What deviation can be greater than calumniating the Center of the Covenant himself! What deviation can be more glaring than spreading broadcast false and foolish reports touching the Temple of God’s Testament! What deviation can be more grievous than decreeing the death of the Center of the Covenant, supported by the holy verse:—“He that layeth a claim ere the passing of a thousand years…,” whilst he (Muḥammad ‘Alí) without shame in the days of the Blessed Beauty had advanced such a claim as this and been confuted by Him in the aforementioned manner, the text of his claim being still extant in his own handwriting and bearing his own seal.
چه انحرافی اتمّ از کذب و بهتان بر احبّاء اللّهست ! چه انحرافی اسوء از سبب شدن حبس و سجن احبّای ربّانیست ! چه انحرافی اصعب از تسلیم آیات و کلمات و مکاتیب بحکومت است، که بر قتل این مظلوم قیام نمایند !
What deviation can be more complete than falsely accusing the loved ones of God! What deviation can be more evil than causing their imprisonment and incarceration! What deviation can be more severe than delivering into the hands of the government the Holy Writings and Epistles, that haply they (the government) might arise intent upon the death of this wronged one!
چه انحرافی اشدّ از تضییع امر الله و تصنیع و تزویر مکاتیب و مراسلات افترائیّه است که سبب وحشت و دهشت حکومت شود و نتیجه سفک دم این مظلوم گردد، - و آن مکاتیب در نزد حکومت است چه انحرافی اشنع از ظلم و طغیانست!
What deviation can be more violent than threatening the ruin of the Cause of God, forging and slanderously falsifying letters and documents so that this might perturb and alarm the government and lead to the shedding of the blood of this wronged one,—such letters and documents being now in the possession of the government! What deviation can be more odious than his iniquity and rebellion!
چه انحرافی ارذل از تشتیت شمل فرقهٴ ناجیه است ! چه انحرافی افضح از القاء شبهات است چه انحرافی افظع از تأویلات رکیکهٴ اهل ارتیابست ! چه انحرافی اخبث از اتّفاق با اعدای الهی و بیگانگانست !
What deviation can be more shameful than dispersing the gathering of the people of salvation! What deviation can be more infamous than the vain and feeble interpretations of the people of doubt! What deviation can be more wicked than joining hands with strangers and with the enemies of God!
که چند ماه پیش، بالاتّفاق ناقض میثاق با جمعی، لائحه‌ئی ترتیب دادند و از افترا و بهتان چیزی باقی نگذاشتند، و عبدالبهآء را نعوذاً بالله، عدوّ صائل و بدخواه مرکز سلطنت عظمی گفتند.
A few months ago, in concert with others, he that hath broken the Covenant hath prepared a document teeming with calumny and slander wherein, the Lord forbid, among many similar slanderous charges, ‘Abdu’l‑Bahá is deemed a deadly enemy, the ill-wisher of the Crown.
و از این قبیل مفتریات عدیدهٴ شدیده بسیار و حکومت شهریاری را سبب تشویش افکار گشتند نهایت هیئت تفتیش از مرکز حکومت اعلیحضرت شهریاری آمد و مخالف عدل و انصاف تاجداری بلکه در نهایت اعتساف تفتیش کردند.
They so perturbed the minds of the members of the Imperial Government that at last a Committee of Investigation was sent from the seat of His Majesty’s Government which, violating every rule of justice and equity that befit His Imperial Majesty, nay, with the most glaring injustice, proceeded with its investigations.
یعنی بدخواهان حقّ هیئت را احاطه نمودند و مضمون لائحه را بلکه زیاده شرح و تفصیل دادند و آنان نیز من‌دون تحقیق تصدیق کردند.
The ill-wishers of the One True God surrounded them on every side and explained and excessively enlarged upon the text of the document whilst they (the members of the Committee) in their turn blindly acquiesced.
که معاذالله این عبد عَلَمی در این مدینه برافراخت و ناس را باجتماع در زیر عَلَم دعوت نمود و تأسیس سلطنت جدیده کرده و در کوه کرمل قلعه انشاء نموده و جمیع اهالی اینصفحات را تابع و مطیع کرده و دین اسلام را تفریق نموده و با مسیحیان عقد پیوند نموده و معاذالله قصد آن کرده که در سلطنت عظمی رخنهٴ کبری اندازد و از این قبیل مفتریات. اعاذنا الله من هذا الافک العظیم (خداوند ما را از چنین دروغ های حفظ فرماید).
One of their many calumnies was that this servant had raised aloft a banner in this city, had summoned the people together under it, had established a new sovereignty for himself, had erected upon Mount Carmel a mighty stronghold, had rallied around him all the peoples of the land and made them obedient to him, had caused disruption in the Faith of Islám, had covenanted with the following of Christ and, God forbid, had purposed to cause the gravest breach in the mighty power of the Crown. May the Lord protect us from such atrocious falsehoods!
و حال آنکه بنصوص الهیّه ما ممنوع از فسادیم و مأمور بصلح و صلاح و مجبور براستی و درستی و آشتی بجمیع اقوام و امم آفاق. و اطاعت و خیرخواهی حکومات.
According to the direct and sacred command of God we are forbidden to utter slander, are commanded to show forth peace and amity, are exhorted to rectitude of conduct, straightforwardness and harmony with all the kindreds and peoples of the world.
و اطاعت و خیرخواهی حکومات. خیانت بسلطنت عادله خیانت بحقّست و بدخواهی حکومت تمرّد از امر الله.
We must obey and be the well-wishers of the governments of the land, regard disloyalty unto a just king as disloyalty to God Himself and wishing evil to the government a transgression of the Cause of God.
با وجود این نصوص قاطعه، چگونه این مسجونان چنین تصوّر باطلی کنند و با وجود مسجونی در این زندان چنین خیانتی توانند !
With these final and decisive words, how can it be that these imprisoned ones should indulge in such vain fancies; incarcerated, how could they show forth such disloyalty!
ولی چه فائده که هیئت تفتیش تصدیق این مفتریات اخوی و بدخواهان نمود و تقدیم حضور پادشاهی کرد.
But alas! The Committee of Investigation hath approved and confirmed these calumnies of my brother and ill-wishers and submitted them to the presence of His Majesty the Sovereign.
حال این مسجون در طوفان اعظم گرفتار تا ارادهٴ حضرت سلطان ایّده الله علی العدل صادر گردد.
Now at this moment a fierce storm is raging around this prisoner who awaiteth, be it favorable or unfavorable, the gracious will of His Majesty, may the Lord aid him by His grace to be just.
امّا لی و امّا علیّ (در هر حالتی که باشم و هر چه بر سرم آید) در هر حال عبدالبهآء در نهایت سکون و قرار بجانفشانی مهیّا و در نهایت تسلیم و رضا.
In whatsoever condition he may be, with absolute calm and quietness, ‘Abdu’l‑Bahá is ready for self-sacrifice and is wholly resigned and submitted to His Will.
حال چه انحرافی اشنع و افظع و اقبح از این !
What transgression can be more abominable, more odious, more wicked than this!
و همچنین مرکز بغضا در فکر قتل عبدالبهآء و این بخطّ میرزا شعاع که در طیّ این وصیّت است ثابت و واضح و محقّق که بکمال تدبیر در صدد قتل هستند و این نصّ عبارت میرزا شعاع در مکتوبست.
In like manner, the focal Center of Hate, hath purposed to put ‘Abdu’l‑Bahá to death and this is supported by the testimony written by Mírzá Shu‘á‘u’lláh himself and is here enclosed. It is evident and indisputable that they are privily and with the utmost subtlety engaged in conspiring against me.
که مرقوم داشته "هر آن مسبّب این اختلاف را نفرین میکنم و بربّ لا یرحمه ناطقم و امیدوارم بزودی مظهر یبعث ظاهر شود اگرچه ظاهر شده و بغیر لباس مشهود نمیتوانم زیاده شرح دهم".
The following are his very words written by him in this letter:—“I curse at every moment him that hath kindled this discord, imprecate in these words ‘Lord! have no mercy upon him’ and I hope ere long God will make manifest the one that shall have no pity on him, who now weareth another garb and about whom I cannot any more explain.”
مقصود از این عبارت آیهٴ مبارکهٴ «من ادّعی قبل الألف» است. ملاحظه شود که چگونه در صدد قتل عبدالبهآء هستند. از کلمهٴ نمیتوانم - زیاده شرح دهم - بفراست بفهمید که چه تمهید و تدبیر در اینخصوص نموده‌اند. که زیاده اگر بیان نمایند شاید ورقه بدست افتد و آن تمهید و تدبیر بهم خورد. این عبارت مجرّد تبشیر است که در این خصوص قرار و تدبیر لازم تحقّق یافت.
Reference he doth make by these words to the sacred verse that beginneth as follows:—“He that layeth a claim ere the passing of a thousand years…” Reflect! How intent they are upon the death of ‘Abdu’l‑Bahá! Ponder in your hearts upon the phrase “I cannot any more explain” and realize what schemes they are devising for this purpose. They fear lest, too fully explained, the letter might fall into alien hands and their schemes be foiled and frustrated. The phrase is only foretelling good tidings to come, namely that regarding this all requisite arrangements have been made.
الهی الهی تری عبدک المظلوم بین مخالب سباع ضاریة و ذئاب کاسرة و وحوش خاسرة.
O God, my God! Thou seest this wronged servant of Thine, held fast in the talons of ferocious lions, of ravening wolves, of bloodthirsty beasts.
الهی الهی بنده خود را در چنگال درندگان خونریز و گرگان شکار کننده و وحوش خونخوار می بینی.
ربّ وفّقنی فی حبّک، علی تجرّع هذه الکأس الطّافحة بصهبآء الوفآء الممتلئة بفیض العطآء، حتّی یحمرّ قمیصی بدمی طریحاً علی التّراب صریعاً لا حراک للأعضآء.
Graciously assist me, through my love for Thee, that I may drink deep of the chalice that brimmeth over with faithfulness to Thee and is filled with Thy bountiful Grace; so that, fallen upon the dust, I may sink prostrate and senseless whilst my vesture is dyed crimson with my blood.
پروردگارا مرا موفق به محبتت فرما تا از جامی که لبریز از صهبای وفاست و لبالب فیض الهی است بنوشم، تا بر خاک افتاده، بی هوش و بی حرکت، قمیصم از خونم رنگین شود.
هذا منائی و رجائی و املی و عزّی و علائی. ولیکن خاتمة حیاتی ختام مسک یا ربّی و ملاذی و هل من موهبة اعظم من هذا لا وحضرة عزّک !
This is my wish, my heart’s desire, my hope, my pride, my glory. Grant, O Lord my God, and my Refuge, that in my last hour, my end may even as musk shed its fragrance of glory! Is there a bounty greater than this? Nay, by Thy Glory!
این نهایت آروز، رجاء، امید، عزت و علای من است.ای پروردگار من و ملجاء من خاتمه حیاتم را همچو مسک ختام فرما. آیا موهبتی عظیم تر از این است؟ نه، قسم به عزتت.
و انّی اشهدک انّنی اذوق هذه الکأس فی کلّ الأیّام بما اکتسبت ایدی الّذین نقضوا المیثاق و اعلنوا الشّقاق و اظهروا النّفاق و اظهروا فی الأرض الفساد و ما راعوا حرمتک بین العباد.
I call Thee to witness that no day passeth but that I quaff my fill from this cup, so grievous are the misdeeds wrought by them that have broken the Covenant, kindled discord, showed their malice, stirred sedition in the land and dishonored Thee amidst Thy servants.
تو را شاهد میگیرم که روزی نیست که از این کأسی که بدست آنهایی که میثاق را نقض کردند، اعلان شقاق نمودند، نفاق ایجاد نمودند، مسبب فساد در ارض شدند و حرمت تو را در بین مردم مراعات ننمودند، ننوشم.
ربّ احفظ حصن دینک المبین من هؤلاء النّاکثین و احرس حماک الحصین من عصبة المارقین. انّک انت القویّ المقتدر العزیز المتین.
Lord! Shield Thou from these Covenant-breakers the mighty Stronghold of Thy Faith and protect Thy secret Sanctuary from the onslaught of the ungodly. Thou art in truth the Mighty, the Powerful, the Gracious, the Strong.
پروردگار ! حصن دین مبینت را از این ناکثین (میثاق) حفظ فرما و مکان مقدس مستحکمت را از گروه عهد شکنده محارست فرما. همانا تو قوی مقتدر عزیز متین.
باریِ ای احبّآء الله ! مرکز نقض میرزا محمّد علی بسبب این انحرافات لاتحصی بنصّ قاطع الهی ساقط گشت و از شجرهٴ مبارکه منفصل شد. و ما ظلمناهم ولکن کانوا انفسهم یظلمون (و ما به آنها ظلم ننمودیم بلکه آنها به نفس خود ظلم نمودند).
In short, O ye beloved of the Lord! The Center of Sedition, Mírzá Muḥammad ‘Alí, in accordance with the decisive words of God and by reason of his boundless transgression, hath grievously fallen and been cut off from the Holy Tree. Verily, we wronged them not, but they have wronged themselves!
الهی الهی احفظ عبادک الأمنآء من شرّ النّفس و الهوی و احرسهم بعین رعایتک من الحقد و الحسد و البغضآء،
O God, my God! Shield Thy trusted servants from the evils of self and passion, protect them with the watchful eye of Thy loving kindness from all rancor, hate and envy,
الهی الهی بندگان امینت را از شرّ نفس و هوی حفظ فرما و به عینِ حفظ خود از حقد , حسد و بغضا حراست فرما،
و ادخلهم فی حصن حصین کلائتک من سهام الشّبهات و اجعلهم مظاهر آیاتک البیّنات و نوّر وجوههم بشعاع ساطع من افق توحیدک،
shelter them in the impregnable stronghold of Thy care and, safe from the darts of doubtfulness, make them the manifestations of Thy glorious Signs, illumine their faces with the effulgent rays shed from the Dayspring of Thy Divine Unity,
و آنان را در حصنِ حصین خود مأوی ده و از تیرهای شبهات محفوظ فرما، آنان را مظاهر آیات بینات خود قرار فرما، و وجوهشان را بشعاع ساطعه از افق توحیدت منور فرما،
و اشرح صدورهم بآیات نازلة من ملکوت تفریدک و اشدد ازورهم بقوّة نافذة من جبروت تجریدک.
gladden their hearts with the verses revealed from Thy Holy Kingdom, strengthen their loins by Thy all-swaying power that cometh from Thy Realm of Glory.
و قلوبشان را به آیاتِ نازله از ملکوتِ تفریدت مسرور فرما، و کمرهایشان را به قوت نافذه از جبروت تجریدت تشدد فرما.
انّک انت الفضّال الحافظ القویّ العزیز.
Thou art the All-Bountiful, the Protector, the Almighty, the Gracious!
توئی فضال، حافظ، قوی، قدیر.
ای ثابتان بر پیمان ! این طیر بال و پر شکسته و مظلوم چون آهنگ ملأ اعلی نماید، و بجهان پنهان شتابد و جسدش تحت اطباق قرار یابد یا مفقود گردد،
O ye that stand fast in the Covenant! When the hour cometh that this wronged and broken-winged bird will have taken its flight into the Celestial Concourse, when it will have hastened to the Realm of the Unseen and its mortal frame will have been either lost or hidden neath the dust,
باید افنان ثابتهٴ راسخهٴ بر میثاق الله که از سدرهٴ تقدیس روئیده‌اند با حضرات ایادی امر الله علیهم بهآء الله و جمیع یاران و دوستان بالاتّفاق بنشر نفحات الله و تبلیغ امر الله و ترویج دین الله بدل و جان قیام نمایند.
it is incumbent upon the Afnán, that are steadfast in the Covenant of God and have branched from the Tree of Holiness; the Hands, (pillars) of the Cause of God (the glory of the Lord rest upon them), and all the friends and loved ones, one and all to bestir themselves and arise with heart and soul and in one accord, to diffuse the sweet savors of God, to teach His Cause and to promote His Faith.
دقیقه‌ئی آرام نگیرند و آنی استراحت نکنند. در ممالک و دیار منتشر شوند، و آوارهٴ هر بلاد و سرگشتهٴ هر اقلیم گردند.
It behooveth them not to rest for a moment, neither to seek repose. They must disperse themselves in every land, pass by every clime, and travel throughout all regions.
دقیقه‌ئی نیاسایند و آنی آسوده نگردند و نفسی راحت نجویند در هر کشوری نعرهٴ یا بهاءالابهی زنند و در هر شهری شهرهٴ آفاق شوند و در هر انجمنی چون شمع برافروزند، و در هر محفلی نار عشق برافروزند؛
Bestirred, without rest and steadfast to the end they must raise in every land the triumphal cry “O Thou the Glory of Glories!” (Yá Bahá’u’l-Abhá), must achieve renown in the world wherever they go, must burn brightly even as a candle in every meeting and must kindle the flame of Divine love in every assembly;
تا در قطب آفاق انوار حقّ اشراق نماید، و در شرق و غرب جمّ غفیری در ظلّ کلمة الله آید، و نفحات قدس بوزد و وجوه نورانی گردد، و قلوب ربّانی شود و نفوس رحمانی گردد.
that the light of truth may rise resplendent in the midmost heart of the world, that throughout the East and throughout the West a vast concourse may gather under the shadow of the Word of God, that the sweet savors of holiness may be diffused, that faces may shine radiantly, hearts be filled with the Divine spirit and souls be made heavenly.
در این ایّام اهمّ امور هدایت ملل و امم است. باید امر تبلیغ را مهم شمرد زیرا اسّ اساس است.
In these days, the most important of all things is the guidance of the nations and peoples of the world. Teaching the Cause is of utmost importance for it is the head corner-stone of the foundation itself.
این عبد مظلوم شب و روز بترویج و تشویق مشغول گردید. دقیقه‌ئی آرام نیافت تا آنکه صیت امر الله آفاقرا احاطه نمود و آوازهٴ ملکوت ابهی خاور و باختر را بیدار کرد.
This wronged servant has spent his days and nights in promoting the Cause and urging the peoples to service. He rested not a moment, till the fame of the Cause of God was noised abroad in the world and the celestial strains from the Abhá Kingdom roused the East and the West.
یاران الهی نیز چنین باید بفرمایند اینست شرط وفا و اینست مقتضای عبودیّت آستان بها.
The beloved of God must also follow the same example. This is the secret of faithfulness, this is the requirement of servitude to the Threshold of Bahá!
حواریّون حضرت روح بکلّی خود را و جمیع شئونرا فراموش نمودند، و ترک سر و سامان کردند، و مقدّس و منزّه از هوی و هوس گشتند و از هر تعلّقی بیزار شدند و در ممالک و دیار منتشر شدند و بهدایت من علی الأرض پرداختند،
The disciples of Christ forgot themselves and all earthly things, forsook all their cares and belongings, purged themselves of self and passion and with absolute detachment scattered far and wide and engaged in calling the peoples of the world to the Divine Guidance,
تا جهانرا جهان دیگر کردند و عالم خاک را تابناک نمودند و بپایان زندگانی در ره آن دلبر رحمانی جانفشانی کردند و هر یک در دیاری شهید شدند.
till at last they made the world another world, illumined the surface of the earth and even to their last hour proved self-sacrificing in the pathway of that Beloved One of God. Finally in various lands they suffered glorious martyrdom.
بمثل هذا فلیعمل العاملون.
Let them that are men of action follow in their footsteps!
عاملین به مثابه این (حواریون) عمل نمایند.
ای یاران مهربان ! بعد از مفقودی این مظلوم، باید اغصان و افنان سدرهٴ مبارکه و ایادی امر الله و احبّای جمال ابهی توجّه بفرع دو سدره که از دو شجرهٴ مقدّسهٴ مبارکه انبات شده و از اقتران دو فرع دوحهٴ رحمانیّه بوجود آمده یعنی شوقی افندی نمایند،
O my loving friends! After the passing away of this wronged one, it is incumbent upon the Aghṣán (Branches), the Afnán (Twigs) of the Sacred Lote-Tree, the Hands (pillars) of the Cause of God and the loved ones of the Abhá Beauty to turn unto Shoghi Effendi—the youthful branch branched from the two hallowed and sacred Lote-Trees and the fruit grown from the union of the two offshoots of the Tree of Holiness,—
زیرا آیت الله و غصن ممتاز و ولیّ امر الله و مرجع جمیع اغصان و افنان و ایادی امر الله و احبّآء الله است. و مبیّن آیات الله و من بعده بکراً بعد بکر (و بعد از او اولین فرزند بعد اولین فرزند) یعنی در سلالهٴ او.
as he is the sign of God, the chosen branch, the Guardian of the Cause of God, he unto whom all the Aghṣán, the Afnán, the Hands of the Cause of God and His loved ones must turn. He is the expounder of the words of God and after him will succeed the first-born of his lineal descendents.
و فرع مقدّس، و ولیّ امر الله، و بیت عدل عمومی، که بانتخاب عموم تأسیس و تشکیل شود، در تحت حفظ و صیانت جمال ابهی، و حراست و عصمت فائض از حضرت اعلی روحی لهما الفداست. آنچه قرار دهند من عند الله است.
The sacred and youthful branch, the Guardian of the Cause of God, as well as the Universal House of Justice, to be universally elected and established, are both under the care and protection of the Abhá Beauty, under the shelter and unerring guidance of the Exalted One (may my life be offered up for them both). Whatsoever they decide is of God.
من خالفه و خالفهم فقد خالف الله و من عصاهم فقد عصی الله و من عارضه فقد عارض الله و من نازعهم فقد نازع الله و من جادله فقد جادل الله و من جحده فقد جحد الله، و من انکره فقد انکر الله و من انحاز و افترق و اعتزل عنه فقد اعتزل و اجتنب و ابتعد عن الله علیه غضب الله علیه قهر الله و علیه نقمة الله !
Whoso obeyeth him not, neither obeyeth them, hath not obeyed God; whoso rebelleth against him and against them hath rebelled against God; whoso opposeth him hath opposed God; whoso contendeth with them hath contended with God; whoso disputeth with him hath disputed with God; whoso denieth him hath denied God; whoso disbelieveth in him hath disbelieved in God; whoso deviateth, separateth himself and turneth aside from him hath in truth deviated, separated himself and turned aside from God. May the wrath, the fierce indignation, the vengeance of God rest upon him!
آنکه با او و با آنان مخالفت کند، مخالفتِ خدا کرده، آنکه از آنان نافرمانی نماید، نافرمانی با خدا کرده، و آنکه به او اعراض کن، به خدا اعراض نموده است، و آنکه با آنان نزاع کند، با خدا نزاع کرده، و آنکه با او جدال نماید، با خدا جدال نموده، و آنکه او را تکذیب نماید، خدا را تکذیب کرده، و آنکه او را انکار نماید، خدا را انکار نموده، و آنکه از او منحرف شود، از او جدا شود و از او عزلت نماید، از خدا جدائی گرفته، اجتناب نموده و دوری کرده است. و بر او باد خشم الهی، قهر الهی و نقمت الهی !
حصن متین امر الله باطاعت من هو ولیّ امر الله محفوظ و مصون ماند. و اعضای بیت عدل، و جمیع اغصان، و افنان، و ایادی امر الله باید کمال اطاعت و تمکین و انقیاد و توجّه و خضوع و خشوع را بولیّ امر الله داشته باشند.
The mighty stronghold shall remain impregnable and safe through obedience to him who is the Guardian of the Cause of God. It is incumbent upon the members of the House of Justice, upon all the Aghṣán, the Afnán, the Hands of the Cause of God to show their obedience, submissiveness and subordination unto the Guardian of the Cause of God, to turn unto him and be lowly before him.
اگر چنانچه نفسی مخالفت نمود، مخالفت بحقّ کرده، و سبب تشتیت امر الله شود و علّت تفریق کلمة الله گردد و مظهری از مظاهر مرکز نقض شود.
He that opposeth him hath opposed the True One, will make a breach in the Cause of God, will subvert His Word and will become a manifestation of the Center of Sedition.
زنهار، زنهار، مثل بعد از صعود نشود که مرکز نقض ابا و استکبار کرد ولی بهانهٴ توحید جعلی نمود و خود را محروم و نفوس را مشوّش و مسموم نمود.
Beware, beware, lest the days after the ascension (of Bahá’u’lláh) be repeated when the Center of Sedition waxed haughty and rebellious and with Divine Unity for his excuse deprived himself and perturbed and poisoned others.
البتّه هر مغرور ارادهٴ فساد و تفریق نماید صراحةً نمیگوید که غرض دارم، لابدّ بوسائلی چند و بهانه‌ئی چون زر مغشوش، تشبّث نماید و سبب تفریق جمع اهل بها گردد.
No doubt every vainglorious one that purposeth dissension and discord will not openly declare his evil purposes, nay rather, even as impure gold, will he seize upon divers measures and various pretexts that he may separate the gathering of the people of Bahá.
مقصود این است که ایادی امر الله باید بیدار باشند بمحض اینکه نفسی بنای اعتراض و مخالفت با ولیّ امر الله گذاشت، فوراً آنشخص را اخراج از جمع اهل بها نمایند و ابداً بهانه‌ئی از او قبول ننمایند. چه بسیار که باطلِ محض بصورت خیر، درآید تا القای شبهات کند.
My object is to show that the Hands of the Cause of God must be ever watchful and so soon as they find anyone beginning to oppose and protest against the Guardian of the Cause of God, cast him out from the congregation of the people of Bahá and in no wise accept any excuse from him. How often hath grievous error been disguised in the garb of truth, that it might sow the seeds of doubt in the hearts of men!
ای احبّای الهی ! باید ولیّ امر الله در زمان حیات، خویش من هو بعده (نفسِ بعدِ خود) را تعیین نماید، تا بعد از صعودش اختلاف حاصل نگردد.
O ye beloved of the Lord! It is incumbent upon the Guardian of the Cause of God to appoint in his own life-time him that shall become his successor, that differences may not arise after his passing.
و شخص معیّن باید مظهر تقدیس، و تنزیه، و تقوای الهی، و علم، و فضل و کمال باشد.
He that is appointed must manifest in himself detachment from all worldly things, must be the essence of purity, must show in himself the fear of God, knowledge, wisdom and learning.
لهذا اگر ولدِ بکرِ ولیّ امر الله، مظهرِ الولد سرّ ابیه (فرزندی که مظهر جوهر پدر) نباشد، یعنی از عنصر روحانی او نه و شرف اعراق با حسن اخلاق مجتمع نیست، باید غصن دیگر را انتخاب نماید.
Thus, should the first-born of the Guardian of the Cause of God not manifest in himself the truth of the words:—“The child is the secret essence of its sire,” that is, should he not inherit of the spiritual within him (the Guardian of the Cause of God) and his glorious lineage not be matched with a goodly character, then must he, (the Guardian of the Cause of God) choose another branch to succeed him.
و ایادی امر الله از نفس جمعیّت خویش نه نفر انتخاب نمایند و همیشه بخدمات مهمّهٴ ولیّ امر الله مشغول باشند.
The Hands of the Cause of God must elect from their own number nine persons that shall at all times be occupied in the important services in the work of the Guardian of the Cause of God.
و انتخاب این نه نفر یا باتّفاق مجمع ایادی و یا باکثریّت آرا تحقّق یابد، و این نه نفر یا بالاتّفاق یا باکثریّت آرا، باید غصنِ منتخب را که ولیّ امر الله تعیینِ بعد از خود نماید، تصدیق نمایند، و این تصدیق باید بنوعی واقع گردد که مصدّق و غیر مصدّق معلوم نشود.
The election of these nine must be carried either unanimously or by majority from the company of the Hands of the Cause of God and these, whether unanimously or by a majority vote, must give their assent to the choice of the one whom the Guardian of the Cause of God hath chosen as his successor. This assent must be given in such wise as the assenting and dissenting voices may not be distinguished (i.e., secret ballot).
ای یاران ! ایادی امر الله را باید ولیّ امر الله تسمیه و تعیین کند. جمیع باید در ظلّ او باشند و در تحت حکم او.
O friends! The Hands of the Cause of God must be nominated and appointed by the Guardian of the Cause of God. All must be under his shadow and obey his command.
اگر نفسی، از ایادی و غیر ایادی تمرّد نمود و انشقاق خواست، علیه غضب الله و قهره زیرا سبب تفریق دین الله گردد.
Should any, within or without the company of the Hands of the Cause of God disobey and seek division, the wrath of God and His vengeance will be upon him, for he will have caused a breach in the true Faith of God.
و وظیفهٴ ایادی امر الله نشر نفحات الله، و تربیت نفوس، و تعلیم علوم، و تحسین اخلاق عموم، و تقدیس و تنزیه درجمیع شئونست. از اطوار و احوال و کردار و گفتار، باید تقوای الهی ظاهر و آشکار باشد.
The obligations of the Hands of the Cause of God are to diffuse the Divine Fragrances, to edify the souls of men, to promote learning, to improve the character of all men and to be, at all times and under all conditions, sanctified and detached from earthly things. They must manifest the fear of God by their conduct, their manners, their deeds and their words.
و این مجمع ایادی در تحت ادارهٴ ولیّ امر الله است.
This body of the Hands of the Cause of God is under the direction of the Guardian of the Cause of God.
که باید آنانرا دائماً بسعی و کوشش و جهد در نشر نفحات الله و هدایت من علی الأرض بگمارد، زیرا بنور هدایت جمیع عوالم روشن گردد.
He must continually urge them to strive and endeavor to the utmost of their ability to diffuse the sweet savors of God, and to guide all the peoples of the world, for it is the light of Divine Guidance that causeth all the universe to be illumined.
و دقیقه‌ئی در این امر مفروض بر کلّ نفوس فتور جائز نه، تا عالم وجود جنّت ابهی گردد، و روی زمین بهشت برین شود، و نزاع و جدال امم و ملل و شعوب و قبائل و دول از میان برخیزد، کلّ من علی الأرض ملّت واحده و جنس واحد و وطن واحد گردد.
To disregard, though it be for a moment, this absolute command which is binding upon everyone, is in no wise permitted, that the existent world may become even as the Abhá Paradise, that the surface of the earth may become heavenly, that contention and conflict amidst peoples, kindreds, nations and governments may disappear, that all the dwellers on earth may become one people and one race, that the world may become even as one home.
و اگر اختلافی حاصل شود محکمهٴ عمومی که شامل اعضا از جمیع دول و ملل است فصل دعوی کند و حکم قاطع نماید.
Should differences arise, they shall be amicably and conclusively settled by the Supreme Tribunal, that shall include members from all the governments and peoples of the world.
ای احبّای الهی در این دور مقدّس نزاع و جدال ممنوع و هر متعدّی محروم باید با جمیع طوائف و قبائل چه آشنا و چه بیگانه نهایت محبّت و راستی و درستی کرد و مهربانی از روی قلب نمود
ye beloved of the Lord! In this sacred Dispensation, conflict and contention are in no wise permitted. Every aggressor deprives himself of God’s grace. It is incumbent upon everyone to show the utmost love, rectitude of conduct, straightforwardness and sincere kindliness unto all the peoples and kindreds of the world, be they friends or strangers.
بلکه رعایت و محبّت را بدرجه‌ئی رساند که بیگانه خود را آشنا بیند و دشمن خود را دوست شمرد یعنی ابداً تفاوت معامله گمان نکند زیرا اطلاق امریست الهی و تقیید از خواصّ امکانی.
So intense must be the spirit of love and loving kindness, that the stranger may find himself a friend, the enemy a true brother, no difference whatsoever existing between them. For universality is of God and all limitations earthly.
لهذا باید فضائل و کمالات از حقیقت هر انسانی ظاهر شود و پرتوش شمول بر عموم یابد. مثلاً انوار آفتاب عالمتابست و باران رحمت پروردگار مبذول بر عالمیان. نسیم جانبخش هر ذی روحرا پرورش دهد و مائدهٴ الهی جمیع کائنات حیّ را نصیب شود. بهمچنین عواطف و الطاف بندگان حقّ باید بنحو اطلاق شامل جمیع بشر گردد در اینمقام ابداً تقیید و تخصیص جائز نه.
Thus man must strive that his reality may manifest virtues and perfections, the light whereof may shine upon everyone. The light of the sun shineth upon all the world and the merciful showers of Divine Providence fall upon all peoples. The vivifying breeze reviveth every living creature and all beings endued with life obtain their share and portion at His heavenly board. In like manner, the affections and loving kindness of the servants of the One True God must be bountifully and universally extended to all mankind. Regarding this, restrictions and limitations are in no wise permitted.
پس ای یاران مهربان ! با جمیع ملل و طوائف و ادیان بکمال راستی و درستی و وفاپرستی و مهربانی و خیرخواهی و دوستی معامله نمائید تا جهان هستی سرمست جام فیض بهائی گردد، و نادانی و دشمنی و بغض و کین از روی زمین زائل شود، ظلمت بیگانگی از جمیع شعوب و قبائل بانوار یگانگی مبدّل گردد.
Wherefore, O my loving friends! Consort with all the peoples, kindreds and religions of the world with the utmost truthfulness, uprightness, faithfulness, kindliness, good-will and friendliness, that all the world of being may be filled with the holy ecstasy of the grace of Bahá, that ignorance, enmity, hate and rancor may vanish from the world and the darkness of estrangement amidst the peoples and kindreds of the world may give way to the Light of Unity.
اگر طوائف و ملل سائره جفا کنند شما وفا نمائید ظلم کنند عدل بنمائید اجتناب کنند اجتذاب کنید دشمنی بنمایند دوستی بفرمائید زهر بدهند شهد ببخشید زخم بزنند مرهم بنهید هذا صفة المخلصین و سمة الصّادقین (این صفت مخلصین و نشان صادقین است).
Should other peoples and nations be unfaithful to you show your fidelity unto them, should they be unjust toward you show justice towards them, should they keep aloof from you attract them to yourselves, should they show their enmity be friendly towards them, should they poison your lives, sweeten their souls, should they inflict a wound upon you, be a salve to their sores. Such are the attributes of the sincere! Such are the attributes of the truthful.
امّا، بیت عدل الّذی جعله الله مصدر کلّ خیر و مصوناً من کلّ خطآء (که خداوند مصدر کل خیر و مصون از کل خطا قرار فرموده است) باید بانتخاب عمومی یعنی نفوس مؤمنه تشکیل شود. و اعضا باید مظاهر تقوای الهی و مطالع علم و دانائی و ثابت بر دین الهی و خیرخواه جمیع نوع انسانی باشند.
And now, concerning the House of Justice which God hath ordained as the source of all good and freed from all error, it must be elected by universal suffrage, that is, by the believers. Its members must be manifestations of the fear of God and daysprings of knowledge and understanding, must be steadfast in God’s faith and the well-wishers of all mankind.
و مقصد بیت عدل عمومیست یعنی در جمیع بلاد بیت عدل خصوصی تشکیل شود و آن بیوت عدل بیت عدل عمومی انتخاب نماید. این مجمع مرجع کلّ امور است. و مؤسّس قوانین و احکامی که در نصوص الهی موجود نه.
By this House is meant the Universal House of Justice, that is, in all countries a secondary House of Justice must be instituted, and these secondary Houses of Justice must elect the members of the Universal one. Unto this body all things must be referred. It enacteth all ordinances and regulations that are not to be found in the explicit Holy Text.
و جمیع مسائل مشکله در اینمجلس حلّ گردد و ولیّ امر الله رئیس مقدّس این مجلس و عضو اعظم ممتاز لاینعزل. و اگر در اجتماعات بالذّات حاضر نشود نائب و وکیلی تعیین فرماید. و اگر چنانچه عضوی از اعضا گناهی ارتکاب نماید که در حقّ عموم ضرری حاصل شود، ولیّ امرالله صلاحیّت اخراج او دارد، بعد ملّت شخص دیگر انتخاب نماید.
By this body all the difficult problems are to be resolved and the Guardian of the Cause of God is its sacred head and the distinguished member for life of that body. Should he not attend in person its deliberations, he must appoint one to represent him. Should any of the members commit a sin, injurious to the common weal, the Guardian of the Cause of God hath at his own discretion the right to expel him, whereupon the people must elect another one in his stead.
این بیت عدل مصدر تشریعست و حکومت قوّهٴ تنفیذ. تشریع باید مؤیّد تنفیذ گردد، و تنفیذ باید ظهیر و معین تشریع شود، تا از ارتباط و التیام این دو قوّت بنیان عدل و انصاف متین و رزین گردد و اقالیم جنّت النّعیم و بهشت برین شود.
This House of Justice enacteth the laws and the government enforceth them. The legislative body must reinforce the executive, the executive must aid and assist the legislative body so that through the close union and harmony of these two forces, the foundation of fairness and justice may become firm and strong, that all the regions of the world may become even as Paradise itself.
ربّ وفّق احبّائک علی الثّبوت علی دینک و السّلوک فی سبیلک و الاستقامة علی امرک. و ایّدهم علی مقاومة النّفس و الهوی و اتّباع نور الهدی. انّک انت المقتدر العزیز القیّوم و انّک انت الکریم الرّحیم العزیز الوهّاب.
O Lord, my God! Assist Thy loved ones to be firm in Thy Faith, to walk in Thy ways, to be steadfast in Thy Cause. Give them Thy grace to withstand the onslaught of self and passion, to follow the light of Divine Guidance. Thou art the Powerful, the Gracious, the Self-Subsisting, the Bestower, the Compassionate, the Almighty, the All-Bountiful.
پروردگارا احبایت را موفق بر ثبوت در دینت و سلوک در سبیلت و استقامت بر امرت فرما. و آنان را مؤید بر مقاومت نفس و هوی و پیروی از نور هدایتت فرما. توئی مقتدر و عزیز و قیّوم و توئی کریم و رحیم و عزیز و وهّاب.
ای یاران عبدالبهآء محض الطاف بی‌پایان حضرت یزدان بتعیین حقوق الله بر عباد خویش منّت گذاشت، والّا حقّ و بندگانش مستغنی از کائنات بوده و الله غنیّ عن العالمین (و خداوند از عالمیان مستغنی است).
O friends of ‘Abdu’l‑Bahá! The Lord, as a sign of His infinite bounties, hath graciously favored His servants by providing for a fixed money offering (Ḥuqúq), to be dutifully presented unto Him, though He, the True One and His servants have been at all times independent of all created things, and God verily is the All-Possessing, exalted above the need of any gift from His creatures.
امّا مفروضی حقوق سبب ثبوت و رسوخ نفوس و برکت در جمیع شئون گردد. و حقوق الله راجع بولیّ امر اللّهست، تا در نشر نفحات الله و ارتفاع کلمة الله و اعمال خیریّه و منافع عمومیّه صرف گردد.
This fixed money offering, however, causeth the people to become firm and steadfast and draweth Divine increase upon them. It is to be offered through the Guardian of the Cause of God, that it may be expended for the diffusion of the Fragrances of God and the exaltation of His Word, for benevolent pursuits and for the common weal.
ای احبّای الهی باید سریر سلطنت هر تاجدار عادلی را خاضع گردید و سدّهٴ ملوکانی هر شهریار کامل را خاشع شوید. بپادشاهان در نهایت صداقت و امانت خدمت نمائید. و مطیع و خیرخواه باشید. و در امور سیاسی بدون اذن و اجازه از ایشان مداخله ننمائید، زیرا خیانت با هر پادشاه عادلی خیانت با خداست.
O ye beloved of the Lord! It is incumbent upon you to be submissive to all monarchs that are just and to show your fidelity to every righteous king. Serve ye the sovereigns of the world with utmost truthfulness and loyalty. Show obedience unto them and be their well-wishers. Without their leave and permission do not meddle with political affairs, for disloyalty to the just sovereign is disloyalty to God Himself.
هذه نصیحة منّی و فرض علیکم من عند الله. فطوبی للعاملین ع ع
This is my counsel and the commandment of God unto you. Well is it with them that act accordingly.
این نصیحت و فریضه من به شماست. پس خوشا بحال عاملین.
(این ورقه مدّتی در زیر زمین محفوظ بود رطوبت در آن تأثیر نموده. چون بیرون آورده شد ملاحظه گردید که رطوبت بعضی مواقع آنرا تأثیر نموده و چون بقعهٴ مبارکه در اشدّ انقلاب بود ورقه بحال خود گذاشته شد ع ع)
(This written paper hath for a long time been preserved under ground, damp having affected it. When brought forth to the light it was observed that certain parts of it were injured by the damp, and the Holy Land being sorely agitated it was left untouched.)
[بخش دوم]
هوالله
ربّ و رجائی و مغیثی و منائی و مجیری و معینی و ملاذی ! ترانی غریقاً فی بحار المصائب القاصمة للظّهور و الرّزایا المضیّقة للصّدور و البلایا المشتّتة للشّمل و المحن و الآلام المفرّقة للجمع. و احاطتنی الشّدائد من جمیع الجهات و احدقت بی المخاطر من کلّ الأطراف.
HE IS GOD
O my Lord, my heart’s Desire, Thou Whom I ever invoke, Thou Who art my Aider and my Shelter, my Helper and my Refuge! Thou seest me submerged in an ocean of calamities that overwhelm the soul, of afflictions that oppress the heart, of woes that disperse Thy gathering, of ills and pains that scatter Thy flock. Sore trials have compassed me round and perils have from all sides beset me.
هوالله ای پروردگار و فریاد رس و مجیر و معین و ملاذ من ! مرا غرق در دریای مصائبی می یابی که مهلکِ روح است و رزایایی که باعث تنگی قلب است و بلالایی که جمع را مشتت می کند و محن و آلامی که جمع را متفرق می کند. شدائد از جمیع جهات مرا احاطه نموده و خطرات از جمیع کل اطراف در برم گرفته.
خائضاً فی غمار الطّامّة الکبری، واقعاً فی بئر لا قرار لها، مضطهداً من الأعدآء و محترقاً فی نیران البغضآء من ذوی القربی الّذین اخذت منهم العهد الوثیق و المیثاق الغلیظ ، ان یتوجّهوا بالقلوب الی هذا المظلوم و یدفعوا عنّی کلّ جهول و ظلوم و یرجعوا ما اختلفوا فی الکتاب، الی هذا الفرید الوحید حتّی یظهر لهم الصّواب و یندفع الشّبهات و تنتشر الآیات البیّنات.
Thou seest me immersed in a sea of unsurpassed tribulation, sunk into a fathomless abyss, afflicted by mine enemies and consumed with the flame of their hate, enkindled by my kinsmen with whom Thou didst make Thy strong Covenant and Thy firm Testament, wherein Thou biddest them turn their hearts to this wronged one, to keep away from me the foolish, the unjust, and refer unto this lonely one all that about which they differ in Thy Holy Book, so that the Truth may be revealed unto them, their doubts may be dispelled and Thy manifest Signs be spread abroad.
مرا غرق در دریای مصیبت کبری، در چاهی بی انتهاء، مورد قهر دشمنان و محترق از آتش کینه خویشاوندانی می بینی که عهد وثیق و میثاق غلیظت را از آنان اخذ فرمودی، تا قلوب خود را متوجه این مظلوم نمایند و جهال و ظالمین را از من دفع کنند و آنچه را که در کتاب سبب اختلاف است به این فرید وحید راجع کنند، تا حقیقت ظاهر گردد و شبهات دفع شود و آیات بینات منتشر گردد.
ولکنّهم یا الهی تراهم بعینک الّتی لا تنام، نقضوا المیثاق و نکصوا علی الأعقاب و نکثوا العهد بکلّ بغض و شقاق و قاموا علی النّفاق.
Yet now Thou seest them, O Lord, my God! with Thine eye that sleepeth not, how that they have broken Thy Covenant and turned their backs thereon, how with hate and rebelliousness they have erred from Thy Testament and have arisen intent upon malice.
ولکن ای خدای به چشمانت که خواب را بدان راهی نیست، می بینی که چطور میثاقت را نقض نمودند بدان آن پشت کردند و چگونه با بغض و شقاق از عهدت منحرف شدند و بر دشمنی قیام کردند.
و اشتدّ بذلک السّاق بالسّاق و قاموا علی قصم ظهری و کسر ازری بظلم لا یطاق و نشروا اوراق الشّبهات و افتروا علیّ بکلّ کذب و اعتساف.
Adversities have waxed still more severe as they rose with unbearable cruelty to overpower and crush me, as they scattered far and wide their scrolls of doubt and in utter falsehood hurled their calumnies upon me.
و سختی ها شدت یافت وقتی بظلمی غیر قابل طاقت، قیام به غلبه و هلاکم نمودند و اوراق شبهات منتشر نمودند و با دروغ و اعتساف صرف، افترائاتشان را به من نسبت دادند.
و لم یکتفوا بذلک، بل زعیمهم تجاسر یا الهی بتحریف الکتاب، و تبدیل فصل الخطاب و تبعیض آثار قلمک الأعلی.
Not content with this, their chief, O my God, hath dared to interpolate Thy Book, to fraudulently alter Thy decisive Holy Text and falsify that which hath been revealed by Thy All-Glorious Pen.
و به این اکتفاء نکردند ای خدای من، بلکه پیشوایشان به گستاخی به تحریف کتابت و تبدیل آیاتت و تجزیه آثار قلم اعلایت پرداخت.
و تلصیق ما کتبته بحقّ اوّل ظالم ظلمک و انکرک و کفر بآیاتک الکبری بما انزلته بحقّ عبدک المظلوم فی الآفاق حتّی یخدع النّاس و یوسوس فی صدور اهل الاخلاص کما اقرّ و اعترف به زعیمهم الثّانی بخطّه و ختمه و نشره فی الآفاق.
He did also maliciously insert that which Thou didst reveal for the one that hath wrought the most glaring cruelty upon Thee, disbelieved in Thee and denied Thy wondrous Signs, into what Thou didst reveal for this servant of Thine that hath been wronged in this world. All this he did that he might beguile the souls of men and breathe his evil whisperings into the hearts of Thy devoted ones. Thereunto did their second chief testify, confessing it in his own handwriting, setting thereupon his seal and spreading it throughout all regions.
فهل یا الهی ظلم اعظم من هذا ؟ و لم یکتفوا بذلک بل سعوا بکلّ فساد و عناد و کذب و بهتان و افترآء و ازدرآء عند الحکومة بهذا القطر و سائر الجهات، و نسبوا الیّ الفساد و ملؤوا الآذان بما یشمئزّ منه الأسماع.
O my God! Could there be a more grievous injustice than this? And still they rested not, but further strove with stubbornness, falsehood and slander, with scorn and calumny to stir up sedition in the midst of the government of this land and elsewhere, causing them to deem me a sower of sedition and filling the minds with things that the ear abhorreth to hear.
فخشیت الحکومة و خاف السّلطان و توهّم الأعیان. فضاقت الصّدور و تشوّشت الأمور و اضطربت النّفوس و اضطرمت نیران الحسرة و الأحزان فی القلوب، و تزلزلت و تفرّقت ارکان الأوراق المقدّسة و سالت اعینهنّ بالعبرات و صعدت من قلوبهنّ الزّفرات و احترقت احشائهنّ بنار الحسرات حزناً علی عبدک المظلوم بأیدی هؤلآء الأقربآء الأعدآء.
The government was thus alarmed, fear fell upon the sovereign, and the suspicion of the nobility was aroused. Minds were troubled, affairs were upset, souls were perturbed, the fire of anguish and sorrow was kindled within the breasts, the Holy Leaves (of the Household) were convulsed and shaken, their eyes rained with tears, their sighs and lamentations were raised and their hearts burned within them as they bewailed this wronged servant of Thine, fallen a victim into the hands of these, his kindred, nay, his very enemies!
تری یا الهی یبکی علیّ کلّ الأشیآء و یفرح ببلائی ذوو القربی فوعزّتک یا الهی بعض الأعدآء رثوا علی ضرّی و بلائی و بکوا بعض الحسّاد علی کربتی و غربتی و ابتلائی.
Lord! Thou seest all things weeping me, and my kindred rejoicing in my woes. By Thy Glory, O my God! Even amongst mine enemies, some have lamented my troubles and my distress, and of the envious ones a number have shed tears because of my cares, my exile and my afflictions.
لأنّهم لم یروا منّی الّا کلّ مودّة و اعتنآء و لم یشاهدوا من عبدک الّا الرّأفة و الولآء. فلمّا رأونی خائضاً فی عباب المصائب و البلآء و هدفاً لسهام القضآء رقّوا لی و تدمّعت اعینهم بالبکآء و قالوا:
They did this because they found naught in me but affection and care and witnessed naught but kindliness and mercy. As they saw me swept into the flood of tribulation and adversity and exposed even as a target to the arrows of fate, their hearts were moved with compassion, tears came to their eyes and they testified declaring:
«نشهد بالله بأنّنا ما رأینا منه الّا وفآء و عطآء و الرّأفة الکبری». ولکنّ النّاقضین النّاعقین زادوا فی البغضآء و استبشروا بوقوعی فی المحنة العظمی و شمّروا عن السّاق و اهتزّوا طرباً من حصول حوادث محزنة للقلوب و الأرواح.
—“The Lord is our witness; naught have we seen from him but faithfulness, generosity and extreme compassion.” The Covenant-breakers, foreboders of evil, however, waxed fiercer in their rancor, rejoiced as I fell a victim to the most grievous ordeal, bestirred themselves against me and made merry over the heartrending happenings around me.
ربّ انّی ادعوک بلسانی و جنانی ان لا تؤاخذهم بظلمهم واعتسافهم ونفاقهم و شقاقهم لأنّهم جهلآء بلهآء سفهآء. لا یفرقون بین الخیر و الشّرّ و لا یمیّزون العدل و الانصاف عن الفحشآء و المنکر و الاعتساف.
I call upon Thee, O Lord my God! with my tongue and with all my heart, not to requite them for their cruelty and their wrong-doings, their craft and their mischief, for they are foolish and ignoble and know not what they do. They discern not good from evil, neither do they distinguish right from wrong, nor justice from injustice.
یتّبعون شهوات انفسهم و یقتدون بانقصهم و اجهلهم. ربّ ارحمهم و احفظهم من البلآء بهذا الأثنآء و اجعل جمیع المحن و الآلام لعبدک الواقع فی هذه البئر الظّلمآء. و خصّصنی بکلّ بلآء و اجعلنی فدآء لجمیع الأحبّآء. فدیتهم بروحی و ذاتی و نفسی و کینونتی و هویّتی و حقیقتی یا ربّی الأعلی.
They follow their own desires and walk in the footsteps of the most imperfect and foolish amongst them. O my Lord! Have mercy upon them, shield them from all afflictions in these troubled times and grant that all trials and hardships may be the lot of this Thy servant that hath fallen into this darksome pit. Single me out for every woe and make me a sacrifice for all Thy loved ones. O Lord, Most High! May my soul, my life, my being, my spirit, my all be offered up for them.
الهی الهی انّی اکبّ بوجهی علی تراب الذّلّ و الانکسار و ادعوک بکلّ تضرّع و ابتهال ان تغفر لکلّ من آذانی و تعفو عن کلّ من ارادنی بسوء و اهاننی و تبدّل سیّئات کلّ من ظلمنی بالحسنات و ترزقهم من الخیرات و تقدّر لهم کلّ المسرّات و تنقذهم من الحسرات. و تقدّر لهم کلّ راحة و رخآء و تختصّهم بالعطآء و السّرّآء.
O God, my God! Lowly, suppliant and fallen upon my face, I beseech Thee with all the ardor of my invocation to pardon whosoever hath hurt me, forgive him that hath conspired against me and offended me, and wash away the misdeeds of them that have wrought injustice upon me. Vouchsafe unto them Thy goodly gifts, give them joy, relieve them from sorrow, grant them peace and prosperity, give them Thy bliss and pour upon them Thy bounty.
انّک انت المقتدر العزیز المهیمن القیّوم !
Thou art the Powerful, the Gracious, the Help in Peril, the Self-Subsisting!
ای یاران عزیز ! الآن من در خطری عظیمم و امید ساعتی از حیات مفقود. و ناچار بتحریر این ورقه پرداختم حفظاً لأمر الله و صیانةً لدینه و حفظاً لکلمته و صوناً لتعالیمه.
O dearly beloved friends! I am now in very great danger and the hope of even an hour’s life is lost to me. I am thus constrained to write these lines for the protection of the Cause of God, the preservation of His Law, the safeguarding of His Word and the safety of His Teachings.
این نفس مظلوم قسم بجمال قدم با نفسی ملال نداشته و ندارم و کدری در دل نگرفتم و کلمه‌ئی جز ذکر خیر نخواهم. ولکن تکلیف شدید دارم و ناچار و مجبورم که حفظ و صون و وقایهٴ امر الله نمایم.
By the Ancient Beauty! This wronged one hath in no wise borne nor doth he bear a grudge against any one; towards none doth he entertain any ill-feeling and uttereth no word save for the good of the world. My supreme obligation, however, of necessity, prompteth me to guard and preserve the Cause of God.
لهذا در نهایت تحسّر و اسف وصیّت مینمایم که امرالله را محافظه نمائید و شریعت الله را صیانت کنید و از اختلاف نهایت استیحاش بفرمائید.
Thus, with the greatest regret, I counsel you saying: Guard ye the Cause of God, protect His law and have the utmost fear of discord.
اساس عقائد اهل بها روحی لهم الفدآء: «حضرت ربّ اعلی مظهر وحدانیّت و فردانیّت الهیّه و مبشّر جمال قدم. حضرت جمال ابهی روحی لأحبّائه الثّابتین فدا مظهر کلّیّهٴ الهیّه و مطلع حقیقت مقدّسهٴ ربّانیّه. و مادون کلّ عباد له و کلّ بأمره یعملون».
This is the foundation of the belief of the people of Bahá (may my life be offered up for them): “His Holiness, the Exalted One (the Báb), is the Manifestation of the Unity and Oneness of God and the Forerunner of the Ancient Beauty. His Holiness the Abhá Beauty (may my life be a sacrifice for His steadfast friends) is the Supreme Manifestation of God and the Dayspring of His Most Divine Essence. All others are servants unto Him and do His bidding.”
مرجع کل کتاب اقدس و هر مسئلهٴ غیر منصوصه راجع ببیت عدل عمومی. ببیت عدل آنچه بالاتّفاق و یا باکثریّت آرا تحقّق یابد همان حقّ و مراد الله است. من تجاوز عنه فهو ممّن احبّ الشّقاق و اظهر النّفاق و اعرض عن ربّ المیثاق. ولی مراد بیت العدل عمومیست که از طرف جمیع بلاد انتخاب شود، یعنی شرق و غرب احبّا که موجودند بقاعدهٴ انتخاب مصطلحهٴ در بلاد غرب نظیر انگلیس اعضائی انتخاب نمایند.
Unto the Most Holy Book every one must turn and all that is not expressly recorded therein must be referred to the Universal House of Justice. That which this body, whether unanimously or by a majority doth carry, that is verily the Truth and the Purpose of God Himself. Whoso doth deviate therefrom is verily of them that love discord, hath shown forth malice and turned away from the Lord of the Covenant. By this House is meant that Universal House of Justice which is to be elected from all countries, that is from those parts in the East and West where the loved ones are to be found, after the manner of the customary elections in Western countries such as those of England.
و آن اعضا در محلّی اجتماع کنند و در آنچه اختلاف واقع یا مسائل مبهمه و یا مسائل غیر منصوصه مذاکره نمایند. و هر چه تقرّر یابد همان مانند نصّ است. و چون بیت عدل واضع قوانین غیر منصوصه از معاملاتست، ناسخ آن مسائل نیز تواند بود. یعنی بیت عدل الیوم در مسئله‌ئی قانونی نهد و معمول گردد، ولی بعد از صد سال حال عمومی تغییر کلّی حاصل نماید، اختلاف ازمان حصول یابد، بیت عدل ثانی تواند آن مسئلهٴ قانونیّه را تبدیل بحسب اقتضای زمان نماید. زیرا نصّ صریح الهی نیست واضع بیت عدل ناسخ نیز بیت عدل.
It is incumbent upon these members (of the Universal House of Justice) to gather in a certain place and deliberate upon all problems which have caused difference, questions that are obscure and matters that are not expressly recorded in the Book. Whatsoever they decide has the same effect as the Text itself. And inasmuch as this House of Justice hath power to enact laws that are not expressly recorded in the Book and bear upon daily transactions, so also it hath power to repeal the same. Thus for example, the House of Justice enacteth today a certain law and enforceth it, and a hundred years hence, circumstances having profoundly changed and the conditions having altered, another House of Justice will then have power, according to the exigencies of the time, to alter that law. This it can do because that law formeth no part of the Divine Explicit Text. The House of Justice is both the initiator and the abrogator of its own laws.
باری از اساس اعظم امر الله اجتناب و ابتعاد از ناقضین است زیرا بکلّی امر الله را محو و شریعت الله را سحق و جمیع زحمات را هدر خواهند داد. ای یاران باید رحم بر حضرت اعلی و وفا بجمال مبارک نمود و بجمیع قوی کوشید که جمیع این بلایا و محن و صدمات و خونهای پاک مطهّر که در سبیل الهی مسفوک شده هدر نرود. شما میدانید که مرکز نقض میرزا محمّد علی و اعوانش چه کردند. یک کار این شخص تحریف کتاب است که الحمد للّه کل میدانید و مثبوت و واضح و بشهادت برادرش میرزا بدیع‌الله که بخطّ و مهرش موجود و مطبوع مثبوت است. و این یک سیّئه از سیّئات اوست. دیگر آیا انحرافی اعظم از این انحراف منصوص تصوّر میشود؟ لا والله. و سیّئات او در ورقهٴ مخصوص مرقوم. انشآءالله ملاحظه خواهید نمود.
And now, one of the greatest and most fundamental principles of the Cause of God is to shun and avoid entirely the Covenant-breakers, for they will utterly destroy the Cause of God, exterminate His Law and render of no account all efforts exerted in the past. O friends! It behooveth you to call to mind with tenderness the trials of His Holiness, the Exalted One, and show your fidelity to the Ever-Blest Beauty. The utmost endeavor must be exerted lest all these woes, trials and afflictions, all this pure and sacred blood that hath been shed so profusely in the Path of God, may prove to be in vain. Ye know well what the hands of the Center of Sedition, Mírzá Muḥammad ‘Alí, and his associates have wrought. Among his doings, one of them is the corruption of the Sacred Text whereof ye are all aware, the Lord be praised, and know that it is evident, proven and confirmed by the testimony of his brother, Mírzá Badí‘u’lláh, whose confession is written in his own handwriting, beareth his seal, is printed and spread abroad. This is but one of his misdeeds. Can a transgression be imagined more glaring than this, the interpolation of the Holy Text? Nay, by the righteousness of the Lord! His transgressions are writ and recorded in a leaflet by itself. Please God, ye will peruse it.
باری این شخص بنصّ الهی بادنی انحراف ساقطست، تا چه رسد بهدم بنیان و نقض عهد و پیمان و تحریف کتاب و القای شبهات و افترای بر عبدالبهآء و ادّعاهای ما انزل الله بها من سلطان و القای فساد و سعی در سفک دم عبدالبهآء و تفاصیل دیگر که کل مطّلعید ! دیگر معلومست که این شخص اگر رخنه‌ئی در امر نماید، بکلّی امر الله را محو و نابود نماید. زنهار از تقرّب باین شخص که از تقرّب بنار بدتر است !
In short, according to the explicit Divine Text the least transgression shall make of this man a fallen creature, and what transgression is more grievous than attempting to destroy the Divine Edifice, breaking the Covenant, erring from the Testament, falsifying the Holy Text, sowing the seeds of doubt, calumniating ‘Abdu’l‑Bahá, advancing claims for which God hath sent down no warrant, kindling mischief and striving to shed the very blood of ‘Abdu’l‑Bahá, and many other things whereof ye are all aware! It is thus evident that should this man succeed in bringing disruption into the Cause of God, he will utterly destroy and exterminate it. Beware lest ye approach this man, for to approach him is worse than approaching fire!
سبحان‌الله ! میرزا بدیع‌الله بعد از آنکه بخطّ خویش نقض این شخص را اعلان نمود و تحریف کتاب او را اعلان کرد، چون ایمان و پیمان و متابعت عهد و میثاق را موافق اجرای هوای نفسانی خویش نیافت. پشیمان شد و اظهار ندامت کرد و در سرّ خواست که اوراق مطبوع خویش را جمع نماید و با مرکز نقض سرّاً مؤانست جست و حوادث در خانه و اندرون را یومیاً باو میرساند. و در این فسادهای اخیر مدخل کلّی دارد. الحمد للّه امور منتظم شده بود و یاران قدری راحت شده بودند. از روزیکه دوباره داخل ما شد، فساد دوباره از سر گرفت. و بعضی اطوار و تحریکات فسادیّهٴ او در ورق مخصوص مرقوم میگردد.
Gracious God! After Mírzá Badí‘u’lláh had declared in his own handwriting that this man (Muḥammad ‘Alí) had broken the Covenant and had proclaimed his falsification of the Holy Text, he realized that to return to the True Faith and pay allegiance to the Covenant and Testament would in no wise promote his selfish desires. He thus repented and regretted the thing he had done and attempted privily to gather in his printed confessions, plotted darkly with the Center of Sedition against me and informed him daily of all the happenings within my household. He has even taken a leading part in the mischievous deeds that have of late been committed. Praise be to God affairs recovered their former stability and the loved ones obtained partial peace. But ever since the day he entered again into our midst, he began afresh to sow the seeds of sore sedition. Some of his machinations and intrigues will be recorded in a separate leaflet.
مقصود این است که یاران عهد و پیمان باید بیدار باشند که مبادا بعد از اینمظلوم این شخص محرّک متحرّک رخنه نماید و سرّاً القای شبهات و فساد کند و بکلّی امر الله را از ریشه براندازد. البتّه صد البتّه از معاشرت او احتراز نمائید. و دقّت نمائید و متوجّه باشید و جستجو و فحص نمائید که اگر نفسی را سرّاً جهراً با او ادنی مناسبتی آنشخص را نیز از میان خودتان خارج کنید زیرا فساد و فتن میشود.
My purpose is, however, to show that it is incumbent upon the friends that are fast and firm in the Covenant and Testament to be ever wakeful lest after this wronged one is gone this alert and active worker of mischief may cause disruption, privily sow the seeds of doubt and sedition and utterly root out the Cause of God. A thousand times shun his company. Take heed and be on your guard. Watch and examine; should anyone, openly or privily, have the least connection with him, cast him out from your midst, for he will surely cause disruption and mischief.
ای احبّای الهی بجان بکوشید تا امر الله را از هجوم نفوس غیر مخلصه محافظه نمائید، زیرا چنین نفوس سبب میشوند که جمیع امور مستقیمه معوج میگردد و مساعی خیریّه برعکس نتیجه میدهد.
O ye beloved of the Lord! Strive with all your heart to shield the Cause of God from the onslaught of the insincere, for souls such as these cause the straight to become crooked and all benevolent efforts to produce contrary results.
الهی الهی ! اشهدک و انبیائک و رسلک و اولیائک و اصفیائک بأنّی اتممت الحجّة علی احبّائک و بیّنت لهم کلّ شیء حتّی یحافظوا علی دینک و الطّریقة المستقیمة و شریعتک النّورآء. انّک انت المطّلع العلیم ع ع
O God, my God! I call Thee, Thy Prophets and Thy Messengers, Thy Saints and Thy Holy Ones, to witness that I have declared conclusively Thy Proofs unto Thy loved ones and set forth clearly all things unto them, that they may watch over Thy Faith, guard Thy Straight Path and protect Thy Resplendent Law. Thou art, verily, the All-Knowing, the All-Wise!
[بخش سوّم]
Part Three
هو الله الشّاهد الکافی
HE IS THE WITNESS, THE ALL-SUFFICING
ربّ و محبوبی و مقصودی ! انّک لتعلم و تری ما ورد علی عبدک المتذلّل بباب احدیّتک و ما جنی علیه اهل الجفآء النّاقضون لمیثاق فردانیّتک النّاکثون لعهد حضرة رحمانیّتک. انّه ما من یوم الّا رمونی بسهام البغضآء و ما من لیل الّا و بیّتوا یشاورون فی ضرّی فی السّرّ و الخفآء. و ما من صباح الّا ارتکبوا ما ناح به الملأ الأعلی و ما من مسآء الّا ان سلّوا علیّ سیف الاعتساف و رشقونی بنصال الافترآء عند الأشقیآء. مع ذلک صبر عبدک المتذلّل الیک و احتمل منهم کلّ بلآء و اذی مع قدرته علی ازهاق کلمتهم و اخماد جمرتهم و اطفآء نیران طغیانهم بقوّتک و قدرتک.
O my God! my Beloved, my heart’s Desire! Thou knowest, Thou seest that which hath befallen this servant of Thine, that hath humbled himself at Thy Door, and Thou knowest the sins committed against him by the people of malice, they that have broken Thy Covenant and turned their backs on Thy Testament. In the day-time they afflicted me with the arrows of hate and in the night-season they privily conspired to hurt me. At dawn they committed that which the Celestial Concourse did lament and at eventide they unsheathed against me the sword of tyranny and hurled in the presence of the ungodly their darts of calumny upon me. Notwithstanding their misdeeds, this lowly servant of Thine was patient and did endure every affliction and trial at their hands, though by Thy power and might he could have destroyed their words, quenched their fire and stayed the flame of their rebelliousness.
و تری یا الهی ! لم یزدهم صبری و تحمّلی و صمتی الّا ظلماً و عتوّاً و استکباراً. فوعزّتک یا محبوبی ! طغوا و بغوا حتّی لم یدعونی آناً مستریح الفؤاد ساکن الجأش حتّی اقوم علی اعلآء کلمتک کما ینبغی بین الوری و اخدم عتبة قدسک بقلب طافح بسرور اهل ملکوت الأبهی.
Thou seest, O my God! how my long-suffering, my forbearance and silence have increased their cruelty, their arrogance and their pride. By Thy Glory, O Beloved One! They have misbelieved in Thee and rebelled against Thee in such wise that they left me not a moment of rest and quiet, that I might arise as it is meet and seemly, to exalt Thy Word amidst mankind, and might serve at Thy Threshold of Holiness with a heart that overfloweth with the joy of the dwellers of the Abhá Kingdom.
ربّ ! قد طفح علیّ کأس البلآء و اشتدّت اللّطمات علیّ من جمیع الجهات. و تتابعت سهام الرّزیّة و توالت اسنّة المصیبة. فعجزت من الشّدائد و وهنت منّی القوی من هجوم الشّارد و الوارد من الأعدآء و انا فرید و وحید فی هذه الموارد. ربّ ارحمنی و ارفعنی الیک و اسقنی کأس الفدآء فقد ضاقت علیّ الأرض برحبها.
Lord! My cup of woe runneth over, and from all sides blows are fiercely raging upon me. The darts of affliction have compassed me round and the arrows of distress have rained upon me. Thus tribulation overwhelmed me and my strength, because of the onslaught of the foemen, became weakness within me, while I stood alone and forsaken in the midst of my woes. Lord! Have mercy upon me, lift me up unto Thyself and make me to drink from the Chalice of Martyrdom, for the wide world with all its vastness can no longer contain me.
انّک انت الرّحمن الرّحیم و انّک انت الفضّال الکریم ع ع
Thou art, verily, the Merciful, the Compassionate, the Gracious, the All-Bountiful!
ای دوستان حقیقی صمیمی باوفای این مظلوم ! در نزد کل معلوم و مشهود است که این مظلوم مسجون بعد از صعود نیّر آفاق با نهایت احتراق از فراق در چه مصائب و بلائی از دست ناقضین میثاق افتاد.
O ye the true, the sincere, the faithful friends of this wronged one! Everyone knoweth and believeth what calamities and afflictions have befallen this wronged one, this prisoner, at the hands of those who have broken the Covenant at the time when, after the setting of the Day-Star of the world, his heart was consumed with the flame of his bereavement.
جمیع اعداء حقّ در کلّ نقاط عالم افول شمس حقیقت را غنیمت شمردند دفعةً بکمال قوّت هجوم کردند، در چنین حالتی و مصیبتی ناقضان بمنتهای اعتساف بر اذیّت و بغضا قیام نمودند. و در هر دمی صدهزار جفا روا داشتند و بفساد عظیم و هدم بنیان پیمان قیام نمودند. و این مظلوم مسجون، بکمال همّت بستر و کتمان میپرداخت که شاید ندامت نمایند و پشیمان گردند، ولی صبر و تحمّل این جفا سبب ازدیاد جرئت و جسارت اهل طغیان گشت، تا آنکه بخطّ خویش اوراق شبهات مرقوم نمودند و در جمیع آفاق مطبوعاً انتشار دادند و گمان کردند که اینگونه هذیان سبب انعدام عهد و پیمان گردد.
When, in all parts of the earth, the enemies of God profiting by the passing away of the Sun of Truth, suddenly and with all their might launched their attack; at such a time and in the midst of so great a calamity, the Covenant-breakers arose with the utmost cruelty, intent upon harm and the stirring up of the spirit of enmity. At every moment a misdeed they did commit and bestirred themselves to sow the seeds of grievous sedition, and to ruin the edifice of the Covenant. But this wronged one, this prisoner, did his utmost to hide and veil their doings, that haply they might regret and repent. His long-suffering and forbearance of these evil deeds, however, made the rebellious ones still more arrogant and daring; until, through leaflets written with their own hands, they sowed the seeds of doubt, printing these leaflets and scattering them broadcast throughout the world, believing that such foolish doings would bring to naught the Covenant and the Testament.
این بود که احبّای الهی در کمال ثبوت و وثوق مبعوث شدند و بقوّتی ملکوتی و قدرتی جبروتی و تأییدی آسمانی و توفیقی صمدانی و موهبتی ربّانی مقاومت اعدای میثاق نمودند و رسالهٴ شبهات و اوراق ناریّه را ببراهین قاطعه و ادلّهٴ واضحه و نصوص الهیّه قریب به هفتاد رساله جواب دادند. فرجع کید مرکز النّقض الی نحره و بآء بغضب من الله و ضربت علیه الذّلّة و الهوان الی یوم القیام. فتبّاً و سحقاً و ذلّاً لقوم سوء اخسرین !
Thereupon the loved ones of the Lord arose, inspired with the greatest confidence and constancy and aided by the power of the Kingdom, by Divine Strength, by heavenly Grace, by the unfailing help and Celestial Bounty, they withstood the enemies of the Covenant in well-nigh three score and ten treatises and supported by conclusive proofs, unmistakable evidences and clear texts from the Holy Writ, they refuted their scrolls of doubt and mischief-kindling leaflets. The Center of Sedition was thus confounded in his craftiness, afflicted by the wrath of God, sunk into a degradation and infamy that shall be lasting until the Day of Doom. Base and wretched is the plight of the people of evil deeds, they that are in grievous loss!
و چون خائب و خاسر از احبّای الهی گشتند و علم میثاق را در جمیع آفاق افراخته دیدند و قوّت پیمان حضرت رحمن را مشاهده نمودند، نار حسد چنان غلیان نمود که بیان نتوان. و بکمال همّت و قوّت و بغض و عداوت ره دیگر گرفتند و سبیل دیگر پیمودند و رأیی دیگر زدند در فکر آن افتادند که نائرهٴ فساد در نزد حکومت افروزند و این مظلوم مسجون را مفسد و معاند دولت و مبغض و معادی سریر سلطنت قلم دهند. که شاید عبدالبهآء معدوم و مقتول گردد و میدانی از برای دشمنان پیمان بدست آید جولانی نمایند و سمندی بدوانند و جمیع را بخسران اندازند و بنیان امر الله را بکلّی از بنیاد براندازند. زیرا روش و سلوک این حزب کذب بقسمی و رسمی که تیشه بر شجرهٴ مبارکه است در اندک ایّامی امر الله و کلمة الله و خویش را اگر فرصت یابند محو و نابود کنند.
And as they lost their cause, grew hopeless in their efforts against the loved ones of God, saw the Standard of His Testament waving throughout all regions and witnessed the power of the Covenant of the Merciful One, the flame of envy so blazed within them as to be beyond recounting. With the utmost vigor, exertion, rancor and enmity, they followed another path, walked in another way, devised another plan: that of kindling the flame of sedition in the heart of the very government itself, and thus cause this wronged one, this prisoner to appear as a mover of strife, inimical to the government and a hater and opponent of the Crown. Perchance ‘Abdu’l‑Bahá may be put to death and his name be made to perish whereby an arena may be opened unto the enemies of the Covenant wherein they may advance and spur on their charger, inflict a grievous loss upon everyone and subvert the very foundations of the edifice of the Cause of God. For so grievous is the conduct and behavior of this false people that they are become even as an axe striking at the very root of the Blessed Tree. Should they be suffered to continue they would, in but a few days’ time, exterminate the Cause of God, His Word, and themselves.
لهذا باید احبّای الهی بکلّی از آنان اجتناب و احتراز نمایند و دسایس و وساوس ایشانرا مقاومت کنند و شریعت الله و دین الله را محافظه نمایند و جمیع یاران بنشر نفحات الله پردازند و بتبلیغ کوشند.
Hence, the beloved of the Lord must entirely shun them, avoid them, foil their machinations and evil whisperings, guard the Law of God and His religion, engage one and all in diffusing widely the sweet savors of God and to the best of their endeavor proclaim His Teachings.
اگر نفسی و یا محفلی از محافل مانع نشر انوار ایقان گردد، احبّا آنانرا نصیحت کنند که: «اعظم موهبت الهیّه تبلیغ است. و سبب تأیید و اوّل تکلیف ماست. چگونه از این موهبت بازمانیم تا جان و مال و راحت و آسایش خویش را فدای جمال ابهی نمائیم و تبلیغ امر الله کنیم» ولی بحکمت مذکورهٴ در کتاب. نه پرده‌دری و علیکم البهآء الأبهی.
Whosoever and whatsoever meeting becometh a hindrance to the diffusion of the Light of Faith, let the loved ones give them counsel and say: “Of all the gifts of God the greatest is the gift of Teaching. It draweth unto us the Grace of God and is our first obligation. Of such a gift how can we deprive ourselves? Nay, our lives, our goods, our comforts, our rest, we offer them all as a sacrifice for the Abhá Beauty and teach the Cause of God.” Caution and prudence, however, must be observed even as recorded in the Book. The veil must in no wise be suddenly rent asunder. The Glory of Glories rest upon you.
ای یاران باوفای عبدالبهآء ! باید فرع دو شجرهٴ مبارکه و ثمرهٴ دو سدرهٴ رحمانیّه شوقی افندی را نهایت مواظبت نمائید که غبار کدر و حزنی بر خاطر نورانیش ننشیند و روز بروز فرح و سرور و روحانیّتش زیاده گردد تا شجرهٴ بارور شود.
O ye the faithful loved ones of ‘Abdu’l‑Bahá! It is incumbent upon you to take the greatest care of Shoghi Effendi, the twig that hath branched from and the fruit given forth by the two hallowed and Divine Lote-Trees, that no dust of despondency and sorrow may stain his radiant nature, that day by day he may wax greater in happiness, in joy and spirituality, and may grow to become even as a fruitful tree.
زیرا اوست ولیّ امر الله بعد از عبدالبهآء و جمیع افنان و ایادی و احبّای الهی باید اطاعت او نمایند و توجّه باو کنند. من عصی امره فقد عصی الله و من اعرض عنه اعرض عن الله و من انکره فقد انکر الحقّ. این کلمات را مبادا کسی تأویل نماید و مانند بعد از صعود، هر ناقض ناکثی بهانه‌ئی کند و عَلَم مخالفت برافرازد و خودرأیی کند و باب اجتهاد باز نماید. نفسی را حقّ رأیی و اعتقاد مخصوصی نه. باید کل اقتباس از مرکز امر و بیت عدل نمایند. و ما عداهما کلّ مخالف فی ضلال مبین.
For he is, after ‘Abdu’l‑Bahá, the Guardian of the Cause of God, the Afnán, the Hands (pillars) of the Cause and the beloved of the Lord must obey him and turn unto him. He that obeyeth him not, hath not obeyed God; he that turneth away from him, hath turned away from God and he that denieth him, hath denied the True One. Beware lest anyone falsely interpret these words, and like unto them that have broken the Covenant after the Day of Ascension (of Bahá’u’lláh) advance a pretext, raise the standard of revolt, wax stubborn and open wide the door of false interpretation. To none is given the right to put forth his own opinion or express his particular conviction. All must seek guidance and turn unto the Center of the Cause and the House of Justice. And he that turneth unto whatsoever else is indeed in grievous error.
و علیکم البهآء الأبهی.
The Glory of Glories rest upon you!
عبدالبهاء عباس
نظرات
ارسال یک نظر